Yaşamak için artık ölmeye gerek yok!
EVET, BİTTİ, KURTULDUM.... O SAPLANTIDAN, O DÜŞÜNCELERDEN VE O HİSLERDEN... Bazen bir an gelir ve o anı daha önce yaşamadığın hissine kapılırsın... Zincirlerinden kurtulmuş özgür bir kuş gibi hissediyorum. Zihnimi ele geçiren, kemiren, huzursuzluk veren düşüncelerden uzaktayım artık.. Böyle bir sadelik seviyesini en son ne zaman yaşamıştım hatırlamıyorum ama, Dışardan yağan kar, demlediğim kahvem ve fonda jazz müziğin verdiği keyfi hayatımda bir kişiden dahi alamadığımı farkettim. Herkesten ve her şeyden uzakta, tezimle başbaşa bir gece geçiriyorum. Keyif alıyorum yaptıklarımdan, kendimden hayallerimden... Bugüne kadar ofladığım şeyler meğerse kafamı kemiren, bana ait olmayan fikirlermiş Kendim olmaya hep hasret kalmışım Ben olmaya, içimdeki benleri gerçekleştirmeye ve yeni bir ben yaratmaya... Kendimi naif sevmeyi, örselemeden kendime iyi gelmeyi yine kendimden öğreniyorum... Bir başkası olmadan sadece kendimi sevebilmeyi bir şükür görüyorum... Bu süreçte kim dost, kim düşman, kim men