Yüreğimden Kuşlar Göçüyor

Geri döndüğümde kimse yoktu içeride. Her yeri puslu bir hava kaplamıştı sanki. Ürkütücü bir sessizlik sarmıştı her yanı. Benden geriye neden hiçbir şey kalmamıştı? Nereye saklamıştım acaba yüzleşmekten korktuğum karanlığımı? Aşktan epeydir haber yoktu. O sıralar avuçlarıma değen ellerin gidicekmiş hissi vermişti. Korkmuyordum seni kaybetmekten. Kendime geldiğimden beri aşka olan inancım her geçen artıyordu. Arttıkça da acılarım hafifliyordu. Sana rastladığımda artık akacak gözyaşım kalmamıştı. Sen hayatıma farkettirmeden geldin ve gittin. Sanki  yarım kalan hayallerimin devamı gibiydin. Gidişin yüreğimin sol köşesinde ufak bir sızı bıraktı sadece. Biliyordum kalıcı olmadığını. Farklı dünyalara ait insanlardık. Zaman yüzünü gösterdiğinde tüm gerçekler belirdi su yüzeyinde. Neden gittin demiyorum sana neden geldin de hayatıma. Benim seninle karşılaşmam gerekiyordu ve olan oldu. Gelişinle gidişin aynı mesafenin farklı yönleriydi. Şimdi bakıyorumda gereksiz yere harcadığım zamanı kendime ayırsaymışım daha faydalı olurmuş.  Yüreğimden gittin gideli her yer boşaldı sanki. Öyle bir boşluk bıraktın ki nefes alırken artık zorluk çekmiyorum. Sessizliğim boğmuyor gecelerimi. Tek bir eksiğim var sanki ''kuşlarım''. Engelleyemedim gitme diyemedim onlara. Peşinden gittiler uzak diyarlara. Geri dönerler mi bilmiyorum. Ne bir iz ne bir adres bıraktılar. Yolun sonunu göremiyorum nedenini bilemiyorum. Kendime soruyorum cevabını bulamıyorum. Bir ses duyuyorum az öteden. Rüzgar ağaçların arasından kulağıma fısıldıyor '' Zamanı geldiğinde tekrar geri dönecekler. Sen sadece olduğun gibi bekle. Sabrın sınanacak, yüreğin her sustuğunda yeniden aşka varmak isteyeceksin. Sevgiyi uzaklarda değil, yakınında bir adım ötende hissedeceksin. Ama bir şartla ne kadar inanırsan aşka o kadar ulaşırsın ona. '' Esti ve gitti. Anladım ki tekrar geri döndüğümde yüreğimdeki kuşlar çoktan uçup gitmişti. Mevsimlerden sonbaharın bitimi kışın başlangıcı. Daha bahara zaman var. 
 Yüreğimden kuşlar göçüyor.
 Geri dönün artık. Boş bırakmayın yüreğimin sevgi dolu yerlerini.

Yorumlar

  1. Düz yazı yazamıyorum diye mi kalemim oluyorsun? Senin mürekkebin, benim kabuslarım mı yoksa? Söylesene yazmaktan zevk alıyor musun? Asıl merak ettiğim rahatlıyor musun? Yoksa ben yanılıyor muyum? Kabuslarımı değil, gözyaşını mı kullanıyorsun?

    YanıtlaSil
  2. yazmanın tek kabusu kendine itiraf edemediklerindir.

    YanıtlaSil

Yorum Gönder

Popüler Yayınlar