Anlaşılamayan Anlatılamayandı Oysa.

Fırtına öncesi sessizlikti huzurum. Boş bardaklara dolmayan su misali. Akmaya hazırdı gözyaşlarım. Kuruyana dek göz pınarlarım. Kendimden başka gidecek yerim olmadı. Yalnızlığım  bir an olsun yanımdan ayrılmadı. Her gece düşlerimde senden bir iz arayıp durdum. Nafile bir uğraştı benimkisi. Şimdilerde zihinimin karanlık sularında yüzerken birden duraklıyorum. Nefes alışımı kontrol ediyorum. Soluduğum havanın tadı bir garip, bir hayli soğuk. Sayısız neden dolaşırken aklımda birden farkına  varıyorum. Çok yorgunum be hayat kardeş.Yordular bizi de, garip ruhumuzu talan ettiler. Yaşama hevesimizi burnumuzdan getirdiler. Derinlere dalmadan hayatın kıyısında yaşamaktan bahsettiler. Gözlerimiz doldu, suskunluklarımız çığ gibi büyüdü. Anlatamadık kimseye derdimizi, çünkü anlamak için kafa yoran yoktu. Sessizce bir köşeye çekilip boş gözlerle etrafa bakınmayı öğrendik. Tek zaferimiz kendimize olan saygımızı yitirmeyişimizdi. 

Kimileri hayal kırıklarımızı kayıp olarak görse en büyük kazancımız buydu aslında

. Gerçeklerle hayalleri ayırt edebilmeyi öğrendik acılar içinde kıvranırken.