Kendimeydi Gidişim

Koltuga oturmus bos duvarlara bakiyordu..

Odadaki derin sessizlik gecmisteki gurultulerden kalmaydi..

Derin bir nefes aldi ve basladi konusmaya..
Nedenlerin arasinda cevabini verdigin onca soru vardi ki
Bir turlu cikamiyordum nasil lardan..
Iki de bir yuzume vuran soguk
Sensizligin bilmem kacinci dalgasini hatirlatmakta israr ediyordu...
Yoktun uzun zamandir
Bunun farkina canimi kanata kanata varmak hic de oyle bildigin gibi kolay olmadi .
Olmamaliydi belki de..
Acinin hakkini vermek bu olsa gerekti...
Kendimle konusmayi biraktiktan sonra
Seninle bir turlu bulusamadik
Cevapsiz sorular kalmisti ardinda
Senin cevaplamaktan korktugun
Benim ise uzak durdugum
Kara listeye aldigim sorular...
Ama hep hatirlamak zorunda oldugum bir sey var ki
Iyi ki her zaman yanimda dedigim
" Zor gununde yaninda degildi. Hicbir zaman da olmadi. Olmayacakti."
Yoktun...
EVET...
Beni defalarca kendimle kendime biraktin..
Telefonu her seferinde suratima kapatislarin
Karanlik bir ormanda yolumu kaybettigimi hissettirdi bana...
Ahhhhh..... O unutulmaz masallardaki kahramandim...
Kendi hikayemin bas rolunde...
Kendi kahramanlik hikayelerimi yaziyorum hala...
Kendimi sevdigim her an
Kendimle oldugum her saniye
Sana binlerce kez tesekkurler ede ede
Kendi gucume sarildim
Kendime inandim..
Kendim basardim...
Sensizlik bana kendi varligima sarilmami sagladi...
Aslinda sana dogru yola ciktigimi sandigimda
Kendime yuruyormusum oysa....