Her şehir kendi bedeninde bir yalnızlık barındırır. Ve her insan, kendi şehrinde yalnızlığı tadar.

neden mutsuzluğa yelken açar gönül dara düştüğü anda..yüreğim bunalır konuşmak ister çırpınır durur olduğu yerde...anlatamaz ki ..dili varsa yürek susar..yürek sussa dil varmaz...bu işte bir tuhaflık mı var....nerde hata yapar insan..aramakla bulunmaz derler ya bulunsa da bir türlü ulaşılmaz..susuzluk nedir bilir misin aşka..yalnızlık denen taraftaysan daha iyi anlarsın beni....belki anlamaya çalışırsın belki uzaklaşmak istersin...bende belki o tuhaflık yoksa sende mi....acıyor bedenim ruhum isyanda..elimden bir şey gelmiyor kelimelere sığınmaktan başka...şarkı söylemek istemem susuşlarımın büyüklüğünden..duvarlarımı ben örmedim sessizliktir nedeni...söyleyin onlara gitmesinler bir daha...hep bir bekleyiş bir esaret zamana....bunun bir sonu yok mu başlangıcı olmadığı gibi...unutmak istiyorum kendimi herşeyi diğerleri gibi....uzaklara meyilli yüreğim yakınlara kavuşamam ki....yalnızlığım duy sesimi..seni o kadar çok seviyorum ki...şehrimsin yaşadığımdan beri.....